Το 2005 που
πήγαινα προ νήπιο αντιμετώπισα κάποιο κινητικό πρόβλημα το οποίο μου στέρησε το
παιχνίδι της ζωής.Όταν το ανακάλυψα τα παιδιά δεν με έπαιζαν.Αυτό
εμένα με έκανε να νιώθω ένα τίποτα.Αλλά όλα άλλαξαν, το 2007 που πήγαινα πρώτη
και εκεί δεν με έπαιζαν αλλά μόνο ένα κορίτσι η Μαρία το οποίο με βοήθησε να ξεπεράσω την στεναχώρια μου με έπαιζε στο διάλειμμα ,μου έγραφε τα
μαθήματα γιατί δεν μπορούσα,αλλά πάνω από όλα όμως ήξερα ότι έχω έναν άνθρωπο
να με στηρίζει και της οφείλω πολλά.
Μαρία σε ευχαριστώ για όλα!!!!!!!!!
εισαι τυχερος Γιωργο μου που εχεις στη ζωη σου μια τετοια φιλη και κεινη πολυ τυχερη που καταλαβε ποσο ξεχωριστο παιδι εισαι και σταθηκε πλαι σου... :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή