ΓΙΑ ΔΥΟ ΥΠΕΡΟΧΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Το καλοκαίρι που μας πέρασε είχα πάει μια βόλτα με τους γονείς μου στο Τάλος.Ήταν ο πρώτος καιρός που χρησιμοποιούσα αναπηρικό αμαξίδιο, ελαφριού τύπου. 

Καθώς έκανα τη βόλτα μου στα μαγαζιά είδα κάποιον νεαρό που καθόταν σε αναπηρικό αμαξίδιο. Όταν τον είδα κάτι μέσα μου μου έλεγε, <<πήγαινε ΓΙΩΡΓΟ πήγαινε να τον γνωρίσεις >>. Πήγα κοντά του και τον πλησίασα,με το που μ' αντίκρισε σφιχταγκαλιαστήκαμε και συστηθήκαμε. Ανταλλάξαμε τηλέφωνα για να τα ξανά πούμε.Τελικά το ένστιχτο μου βγήκε αληθινό. Κανείς από τους δύο δεν έκανε το βήμα να πάρει τηλέφωνο. Πάντα και οι δύο σκεφτόμασταν <<ο ένας τον άλλο>>.Πριν από δύο μήνες μπορεί να σας φανεί απίθανο <<αλλά ο κόσμος τελικά είναι πολύ μικρός>>. Συναντηθήκαμε στο ίδιο μέρος. Δεν το πίστευα!!!!! Νόμιζα ότι ήταν όνειρο ...............η χαρά μου ήταν απερίγραπτη. Μαζί του ήταν η γυναίκα του η Μαρία, ένας

υπέροχος και θαυμάσιος άνθρωπος. Από τότε έχουμε γίνει αχώριστοι.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΩ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ  ΣΤΟΝ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΜΑΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ!!!!!!!!!!

ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ: η φιλία για τον άνθρωπο είναι ένα σημαντικό κομμάτι για τη ζωή του.